Wanneer Alzheimer op jonge leeftijd je leven raakt

21 september 2025 – Wereld Alzheimer Dag

Een telefoontje. Een echtgenoot van een vrouw die op jonge leeftijd de diagnose Alzheimer heeft gekregen, stelt in een wirwar van emoties de vraag: wat moet ik doen? Hij twijfelt. Kiest hij voor een casemanager die gespecialiseerd is in jonge mensen met dementie, of juist voor iemand die ook het pastorieleven begrijpt en vanuit een christelijke achtergrond naast hen kan staan? Hij kiest voor dat laatste en komt bij RST uit.

Al bij de eerste kennismaking vertelt het echtpaar openhartig over de afgelopen jaren. De coronaperiode, een verhuizing, depressieve gevoelens en lichamelijke klachten. Dementie? Nee, daar dachten ze niet aan. Dat hoorde immers bij oudere mensen. Tot de dag waarop de diagnose werd gesteld: Alzheimer, op jonge leeftijd. Een boodschap die alles op zijn kop zette.

De vragen die daarna volgden waren groot en talrijk. Praktisch, emotioneel, soms zonder duidelijk antwoord. Toch mochten we samen op weg gaan in dit proces. Het raakte mij hoe de Bijbel daarin een bron van troost en richting was. Soms door een enkel woord: “Wat God doet is goed!”

Niet alleen voor het echtpaar, ook voor mij als casemanager zijn dit lessen. Want waar ik geen antwoord weet, weet God het wel.

De echtgenoot verzuchtte op een dag: “Wat zou het fijn zijn als ik dit kan delen met anderen die hetzelfde meemaken.” Vanuit dat verlangen gaan we op zoek naar verbinding. Na een aantal maanden zitten we met een groep van vijf mensen bij elkaar. Echtgenoten van een jonge man of vrouw met dementie.

We delen ervaringen en spreken met elkaar over Gods bedoeling met ons leven. We zijn elkaar tot een hand en voet. Wanneer iemand niet meer weet hoe het verder moet, niet meer kan bidden, niet meer weet of God wel van je afweet, wat is het dan fijn om met elkaar te spreken, samen in gebed te gaan en elkaar bij de Heere te brengen. Het zijn bijzondere bijeenkomsten die een grote meerwaarde hebben in mijn werk.

Want wat heb ik toch een mooi vak! Met mensen meelopen in het proces van afscheid nemen, meedenken in de vragen die er zijn. Met een extra dimensie: God die ons leven bestuurt en met ons leven een plan heeft. Het geldt uiteindelijk voor ons allemaal, dat Hij ons wil leren ons gewillig over te geven aan Zijn wil.

Marianne Brokking
Casemanager dementie