‘De vrees voor corona is soms heftiger dan de uitbraak zelf’
‘De angst voor corona was voor ons team heftiger dan de uitbraak zelf.’ Aan het woord is Petra ten Broek, RST-verpleegkundige in Barneveld. ‘Toen we eenmaal met corona te maken kregen, zette iedereen er gewoon de schouders onder.’
‘Het was niet de vraag of we te maken zouden krijgen met corona, maar wanneer’, zegt Petra. ‘We realiseerden ons als team dat corona onze serviceflat niet zomaar zou passeren. Van tevoren bracht dat veel spanning met zich mee. Iedereen heeft toch zijn eigen thuissituatie, zijn eigen zorgen. Je voelt je onmachtig: wat kun je doen om een uitbraak te voorkomen? Bijna niets…
Op een dag werd ik door andere bewoners gewaarschuwd dat meneer X zich niet lekker voelde. Ik ging meteen een kijkje nemen. Meneer kuchte vreemd en had verhoging. Ik dacht direct: dit zit niet goed! Maar de huisartsenpraktijk was al dicht, ik kon er niets mee. Ik heb meneer dan maar in quarantaine geplaatst en de volgende dag is er naar de huisarts en de GGD gebeld voor een test.
Zuurstofgebrek
Diezelfde avond voelde ik me zelf ook niet lekker worden en de volgende dag lag ik ziek op bed. Corona hoogstwaarschijnlijk, hoewel ik nooit getest ben. Anderhalve week ben ik er mee bezig geweest.
Het gaat echt in je longen zitten, dat virus. Ik was flink benauwd! Mijn armen en benen gingen pijn doen en ik had echt moeite met lopen. Toen ik na anderhalve week terug was op mijn werk heb ik een saturatietest gedaan en ontdekte dat het zuurstofniveau in mijn bloed veel lager was dan normaal gesproken. Dat is waarschijnlijk de oorzaak van die pijn.
Schouders eronder
Intussen constateerden mijn collega’s na drie dagen dat andere bewoners ook ziek werden. Van de 28 bewoners die we verzorgen kregen er in korte tijd zeven corona. Een mevrouw overleed vrij snel. In overleg met de eigenaar van de serviceflat werd de hele flat in een soort lockdown gedaan, ook al is het geen verpleeghuis natuurlijk.
Het is gek: dat waar je wekenlang voor vreest werd nu ineens werkelijkheid. Maar het opmerkelijke was: iedereen zette direct de schouders er onder. Het onmachtige gevoel was in één klap weg: de positiviteit was weer helemaal terug.’ “Nu komt het eropaan om de zorg te verlenen die nodig is, zeiden we. Dat virus moet eruit, hoe dan ook…”
Druk
‘Natuurlijk werd het voor ons team gelijk heel druk. Mantelzorgers kwamen de flat niet meer binnen en invallers konden we ook niet inzetten. Veel bewoners zijn erg afhankelijk van mantelzorgers. Die doen de was, de post, de rekeningen en de boodschappen. Nu wordt alles voor de deur neergezet.
Wij zijn als zorgverleners bijna een soort logistieke eenheid geworden. Ik loop op een dag tientallen keren van de voordeur van de flat naar de woning van een bewoner heen en weer. Ondertussen is er ook nog de reguliere zorg voor onze cliënten en de extra zorg die we moeten verlenen aan corona-patiënten.
We zijn als zorgverleners bijna een logistieke eenheid geworden… Ik loop tientallen keren per dag heen en weer van de ingang naar de bewoners.
Die laatste categorie mogen we alleen bezoeken met een speciaal schort, mondkapje en handschoenen. Om verdere besmetting te voorkomen bezoeken we hen normaal gesproken het laatst. Daarna direct naar huis, onder de douche en alles in de was. Of dat echt helpt weet ik ook niet, maar ik hoop er het beste van.
Praatje
In deze abnormale tijden proberen we ook oog te hebben voor de bewoners waaraan we geen zorg verlenen. Alle bewoners hebben behoefte aan een extra praatje, maar dat is lastig want we hebben het al zo druk!
Toch probeer ik er ruimte voor te maken. Als ik een maaltijd verwarm in de magnetron ga ik echt even zitten of te vragen hoe het met meneer of mevrouw gaat. Laatst was er een mevrouw jarig en ik was de enige die haar feliciteren kon. Dan neem je toch even de tijd.
Eenzaamheid
Het is gek wat eenzaamheid met een mens doen kan. We zitten nu twee weken dicht en we zien bewoners puur door eenzaamheid ook fysiek achteruitgaan.
We zien bewoners door eenzaamheid ook fysiek achteruitgaan.
De dagbesteding is dicht, bewoners zien geen familieleden meer… Dat heeft consequenties, ook voor hoe alert mensen zijn en hoeveel ze nog bewegen. Doordat er geen fysiotherapie meer is zie ik mensen met de dag stijver worden: sommigen lopen helemaal krom. De eetlust neemt ook af. Er zijn mensen die in een paar dagen tijd kilo’s kwijtgeraakt zijn.
Een lange lockdown brengt zo ook weer problemen met zich mee. Op de langetermijn zou dat wel eens schadelijker kunnen zijn dan corona zelf. Daarom doen we er alles aan om zo snel mogelijk weer open te kunnen, al brengt dat natuurlijk ook risico’s met zich mee.
Gebed
Inmiddels lijkt het ergste leed geleden. De meeste corona-patiënten knappen gelukkig weer langzaam op. Enkele bewoners zijn alweer genezen verklaard. Een bewoner die we eigenlijk al opgegeven hadden lijkt zich toch wonderbaarlijk weer te herstellen.
In deze dagen ben ik blij dat ik verpleegkundige ben. Natuurlijk is er veel spanning en stress, maar mensen zijn ook heel blij met me, dat merk ik wel. Het is goed om er te zijn: om de beste zorg te leveren die ik maar leveren kan. De bewoners hebben ons nodig en dat is goed. Ik hoor vaak dat mensen voor ons bidden: dat is een hele steun.
In deze dagen ben ik blij dat ik verpleegkundige ben. Het is goed om er te zijn voor mensen.
Kleine dingen
Ook de begeleiding en betrokkenheid vanuit RST is goud. Ik kan mijn leidinggevende altijd appen als er wat aan de hand is en ze reageert dan ook snel.
Ik ben binnen het team aangewezen om ervoor te zorgen dat er voldoende beschermingsmaterialen zijn. Kom ik tekort dan hoef ik maar te roepen en de volgende dag staat er een nieuwe doos voor ons klaar. Het zijn de kleine dingen die het doen…’
Update: Inmiddels is de serviceflat waar Petra werkt weer open. Hoewel bewoners geadviseerd wordt om het bezoek te beperken is er wel weer de mogelijkheid om mensen te ontvangen en naar buiten te gaan. De zes overgebleven corona-patiënten zijn allemaal gezond verklaard.
Het BIG-registratienummer van Petra ten Broek is: 79921144730