Blog: Een waardevol beroep in tijden van onzekerheid

Een relatief jong echtpaar, waarvan de vrouw op 59-jarige leeftijd de diagnose Alzheimer heeft gekregen.

Meneer belt mij op in alle wirwar van emoties: ‘Wat moet ik doen?’ Hij heeft het aanbod te kiezen tussen een casemanager met de expertise jonge mensen met dementie is en een casemanager van een organisatie met een christelijke achtergrond. Iemand die begrijpt wat zijn situatie en leven inhoudt? Hij kiest voor het laatste en komt bij RST uit.

De eerste kennismaking voelt goed. Het echtpaar vertelt uitgebreid wat er de afgelopen periode is gebeurd.  Over de coronaperiode, de verhuizing, de depressie, de klachten…, maar niet denkend aan dementie. Nee, dat komt voor bij oudere mensen.

Maar wat niet waar lijkt te zijn, is helaas zo waar. Mevrouw krijgt na een aantal jaren tobben en vele onderzoeken verder, de diagnose Alzheimer. Een hele heftige boodschap. Alles staat op zijn kop. Een wirwar aan emoties en vragen.

Samen met het echtpaar gaan we op zoek naar antwoorden op de vele vragen die er leven. Antwoorden op praktische vragen, maar ook zoekend naar antwoorden op emotionele vragen. Niet overal zijn er antwoorden op. Wat is het mooi om dan samen met deze mensen mee te mogen gaan in dit proces. Wat is het mooi wanneer blijkt dat er ook ruimte is voor de Bijbel, daarin zoekend naar een antwoord. Soms alleen het woord: ‘Wat God doet is goed!’

Lessen voor het echtpaar, maar ook lessen voor mij als casemanager. Want waar ik geen antwoord weet, dat weet God het wel.

‘Wat zou het fijn zijn wanneer ik dit kan delen met mensen die in dezelfde situatie zitten als ik!’, verzucht meneer. We kunnen zoveel delen met elkaar, herkenning kan soms zo helpend zijn wanneer het moeilijk is. Met elkaar spreken over het geloofsleven in relatie tot de situatie waarin we zitten.

Samen gaan we op zoek. Contacten worden gelegd en na een aantal maanden zitten we dan met een groep van vijf mensen bij elkaar. Echtgenoten van een jonge man of vrouw met dementie.

Ervaringen delen, maar ook met elkaar spreken over Gods bedoeling met ons leven. Elkaar tot een hand en een voet zijn. Wanneer iemand niet meer weet hoe het verder moet, niet meer kan bidden, niet meer weet of God wel van je afweet. Wat is het dan fijn om met elkaar te spreken dat God zeker wel van je afweet en dat je tot de ontdekking komt dat het aan jezelf ligt, omdat je de situatie niet kan accepteren. Wat fijn om dan met elkaar in gebed te gaan en elkaar aan de troon van God neer te leggen. Het zijn bijzondere bijeenkomsten die een grote meerwaarde geven in mijn werk.

Wat heb ik toch een mooi vak! Met mensen meelopen in het proces van afscheid nemen, meedenken over de vragen die er zijn. Met een extra dimensie, namelijk God Die ons leven bestuurt en met ons leven een plan heeft. Het geldt uiteindelijk voor ons allemaal dat Hij ons wil leren, ons gewillig over te geven aan Zijn wil.

Marianne Brokking – van Meeuwen
Casemanager Dementie bij RST

Deze blog is onderdeel van de blogserie ‘Specialistische zorg’, die beurtelings wordt verzorgd door onze wondverpleegkundigen, casemanagers dementie, oncologieverpleegkundige en palliatieve zorg verpleegkundigen.