Spil in de zorg

Met thuiszorg het leven van mensen wat makkelijker maken

Met thuiszorg kun je het verschil maken in het leven van mensen. Daarom doet Karin van Milligen haar werk bij de Reformatorische Stichting Thuiszorg (RST) met veel plezier. “Juist in moeilijke omstandigheden wil je iemand die niet alleen rekening met je achtergrond houdt, maar die je ook begrijpt.”

Karin heeft een deeltijdbaan als verzorgende-IG in de thuiszorg bij de RST. Ze is nogal eens op pad om het mensen die het moeilijk hebben makkelijker te maken. Vandaag bezoekt ze mevrouw Van Driesten uit Harskamp. Mevrouw Van Driesten: “Die meiden handelen echt uit liefde voor hun werk. Dat merk je. Ze zijn me allemaal even lief. Ik zou ze niet graag willen missen.”

Karin heeft het werk na jaren weer opgepakt. “Ik ben er een aantal jaren tussenuit geweest. Ik doe dit werk met veel plezier. Je merkt dat je bij deze mensen het verschil kunt maken.

Na een ongeluk of een ziekte kan er een periode zijn waarin het niet gaat zonder hulp van iemand anders. Dat kan natuurlijk in de vorm van mantelzorg, maar familie en kennissen of vrijwilligers van de kerkelijke gemeente zijn niet elk moment van de dag afroepbaar. Bovendien vinden de meeste cliënten het fijn als er een vast iemand komt met verstand van zaken.

Wij helpen de mensen met de dagelijkse levensbehoeften en geven onder andere medicatie, sondevoeding en wondzorg. Wanneer het nodig is, begeleiden we hen ook in de laatste levensfase.

Thuiszorg vormt de spil in alle zorg en wij stemmen alle inzet op elkaar af. We onderhouden alle contacten met andere zorgverleners, zoals de huisarts, het ziekenhuis, de logopedist, wijkverpleegkundige, fysio- of ergotherapeut en mantelzorgers.”

Karin trekt een koffer met zich mee. Het is de RST-zorgkoffer. Ze is er best een beetje trots op, want de koffer is mede door haar idee tot stand gekomen. “Je denkt weleens: wat zou dat hulpmiddel bij die en die cliënt goed van pas kunnen komen. Wat zou het handig zijn als ik zoiets ter plekke kon demonstreren. Het gebeurt nog weleens dat oudere mensen in eerste instantie wat afwijzend zijn als ze horen over een bepaald hulpmiddel, maar als ze er daadwerkelijk mee kennismaken, dan zijn ze blij.”

Zo ontstond de koffer. “Daarin is ruimte voor de meest voorkomende hulpmiddelen. We kunnen hem mooi achter in de auto meenemen”, vertelt Karin.

Zowel RST-medewerkers als cliënten hebben er plezier van. “Het mooie van veel van die middelen is dat ze vaak de zelfredzaamheid van de cliënt kunnen vergroten. Wanneer dat duidelijk wordt, zie je hen opbloeien. Vrijgekomen zorguren kunnen we weer bij andere hulpbehoevende mensen inzetten.”

Gaten in de muur

In de koffer zitten bijvoorbeeld een pillendoos, pillenwekker, een lange haarborstel, maar ook een ‘dressbuddy’, een ‘handyfix’, de tenenwasser, de druppelbril en een loep. De werking van de Ort.O.Mate kan ze direct laten zien: die zit bij mevrouw Van Driesten op een strategische plek aan de muur. Karin: “Toen ik dit apparaat voor het uitdoen van steunkousen geleverd had, hoefde ik de tweede dag niet meer langs te komen.”

Mevrouw Van Driesten: “O, dat is zo’n makkelijk ding. Daar wilde ik de gaten wel voor in de muur, hoor.”

Ze geeft een demonstratie. Het apparaat heeft een elektrisch oprolbare band waaraan twee knoppen bevestigd zitten die achter de elastieken steunkous kunnen worden gehaakt. Een druk op de knop en het apparaat trekt de kous eenvoudig van het gestrekte been. “Dit kan ik gemakkelijk zelf”, zegt mevrouw Van Driesten met trots. “De ‘zusters’ hebben geweldig geholpen toen mijn man ernstig ziek werd en overleed. Nu helpen ze mij met veel liefde. Toch doe ik graag nog alles zo veel mogelijk zelf.

Van die rollator had ik altijd gezegd: dat nooit. Maar op een gegeven moment zei mijn zoon, die hier op het erf woont: ‘Als je straks valt, moet je naar een verpleeghuis’. Daar had hij gelijk in. Bij het doen van de vaat moet ik me soms weleens vasthouden aan het aanrecht.

Die meiden handelen echt uit liefde voor hun werk. Dat merk je.

Naar een verpleeghuis wil ik niet: ze halen me niet zomaar uit mijn hutje. Gelukkig wonen mijn kinderen niet ver bij me vandaan. Ik heb elke dag wel bezoek. Al zeg ik soms op z’n Harskamps: ‘Ik ben blie da ze goân. Dan ben ik gewoon moe.”

Identiteit

Karin is blij dat de RST groeit. “We zijn een identiteitsgebonden organisatie en dat vinden de cliënten belangrijk. Soms wordt er vanuit het ziekenhuis van alles geregeld zonder dat er aan identiteit wordt gedacht.

Omdat mensen met hun familie soms ineens voor een beslissing staan, nemen ze het zoals het geregeld wordt. Maar in moeilijke omstandigheden wil je toch iemand die niet alleen rekening houdt met je achtergrond, maar je ook begrijpt? Wij ‘preken’ niet aan een sterfbed, maar weten wel wat er bij de cliënt en de familie in gedachten omgaat.”

Dit artikel verscheen op 25 augustus 2022 in de Zorgspecial van de GezinsGids.